Санҷишҳои ҳосилхезӣ

Санҷишҳои ҳосилхезӣ ба муоинаи ҷисмонӣ ишора мекунанд, ки ҳамсарон пеш аз омодагӣ ба ҳомиладорӣ ба беморхона муроҷиат мекунанд, то таваллуди кӯдаки солим ва таваллуди солимро таъмин кунанд. Муоинаи пеш аз ҳомиладорӣ аз муоинаи муқаррарии ҷисмонӣ, асосан барои системаи репродуктивӣ ва омилҳои генетикии ташхис фарқ мекунад. Ҳарду зану шавҳар пеш аз ҳомиладорӣ азназаргузаронии ашёи марбутро якҷоя анҷом медиҳанд, ки ба кӯдак кафолати асосии солимии якумрӣ медиҳад. Кӯдаки солим бояд аввал омехтаи нутфа ва тухми солим бошад, аз ин рӯ мардон низ бояд муоина шаванд. Беҳтарин вақт барои муоинаи пеш аз ҳомиладорӣ аз 3 то 6 моҳ пеш аз ҳомиладорӣ аст.

Агар дар оила бемориҳои ошкори ирсӣ вуҷуд дошта бошанд, одамон ҳангоми таваллуд ба ин ҷанбаи муоина аҳамият медиҳанд, огоҳона ба духтур муроҷиат мекунанд. Аммо, баъзе волидайн, ба монанди одамони оддӣ, интиқолдиҳандагони гени бемории генетикӣ мебошанд. Ҳарчанд худи онҳо ин беморӣ надоранд, эҳтимол дорад, ки онро ба насли оянда интиқол диҳанд. Масалан, барои кӯдакони гирифтори альбинизм, волидони ӯ яксони одамони оддӣ ҳастанд, аммо кӯдак пӯсти сафед, мӯи сафед ва дигар зуҳурот дорад. Аз ин рӯ, санҷишҳои ҳосилхезӣ бениҳоят муҳиманд
Дар айни замон ҳазорҳо бемориҳои ирсӣ вуҷуд доранд, ки аксари онҳо реша надоранд. Пас аз ба дунё омадани кӯдакони гирифтори бемориҳои ирсӣ, онҳо дар сари оила ва ҷомеа ба изтироб меафтанд ва бори гарони онҳо хоҳанд буд, зеро комилан табобат карда наметавонанд. Аз ин рӯ, санҷиши ҳосилхезии бемориҳои ирсӣ муҳим аст ва барои пешгирии таваллуди кӯдакони гирифтори бемориҳои ирсӣ усулҳои гуногуни ташхис бояд андешида шаванд.